Tatildeyim, şu hayatta en sevdiğim yerlerden birinde, aşkı bulup bulup yitirdiğim yerdeyim, kendi cennetimdeyim, huzurluyum, sevdiklerimleyim...Daha ne ister ki insan?
Söz konusu yer burası olunca...Seni...
Bir mesaj gönderiyorum sana, "geldim"... Buluşuyoruz sonra, eski günlerdeki gibi arkadaşça, yanındakilere okuldan arkadaşım diye tanıştırıyorsun, biri hafiften hatırlar gibi oluyor ama konduramıyor...Sen de haklısın, yıllardır ismi konmamış bir şeyi, o şeye konu insanı nasıl tanımlar ki insan? Anlatıyorsun sonra, evlilik kararını nasıl aldığını, evlenmeden önce yaşadığın tek gecelik ilişkileri, aşık olduğun kızları, sanki bizim hiç öncemiz, hiç bir yaşanmışlığımız yokmuşçasına... Dinliyorum seni, kendimi bile inandırıyorum, bak diyorum ne güzel yine eski günlerdeki gibi şakalaşıyorsunuz, konuşuyorsunuz...Bir ara beni ertelenmiş düğününe bile davet ediyorsun...Hayat garip gerçekten...
Sonra kalkmam gerekiyor benim, çıkmadan önce, barda Yalın çalıyor, göz göze geliyoruz, sırıtarak bu o şarkı değil, onu her dinlediğimde seni anıyorum diyorum...Gözlerime bakıyorsun...Sarılıyoruz sonra, yine aynı cümleleri kuruyoruz "kızım sen büyük salaksın", "sensin o salak, vakti zamanında yaptığın eşekliklere say"...Öyle kalıyoruz bir iki saniye, elin yüzümde, elim yüzünde...Hep mutlu ol demek istiyorum sana, ne olursa olsun seni çok seviyorum demek istityorum..diyemiyorum...Arkadaşın geliyor sonra yanımıza, rüya bitiyor benim için. Sen karının yanına gidiyorsun, ben arkadaşlarımın yanına, vakt-i zamanında elele yürüdüğümüz yollarda ayrı yönlere doğru...
Eve dönüş yolunda, sabahın ilk ışıkları doğmak üzereyeken, artık kapanan barın birinden gelen müzikle, hayat benimle kafa buluyor bir de üzerine, anılar iyice üşüşüyor zihnime, gözümden bir damla yaş süzülüyor önce, sonra ağlamak yok bu sefer diyorum kendi kendime, siz hala birbirinize hazır değilsiniz, bekle...
Huzurlu zamanlar icinde huzursuzlaşan bir kalp neden huzursuzlaşır? Söylenemeyenler yüzünden mi? Yüreğinde söylenememekten dolayı ezilen, paramparça olan seni seviyorum cümlesinden mi? Onun yüzünü bir kez olsun okşayıp sonsuza kadar o anda kalma isteğinden mi? Dogru zamanın şimdi olmadığını bile bile acı çekmekten mi?
Huysuz pia tarafından gönderildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder