Bazen, kararlar alırsın. İyi kötü uygulamaya da başlarsın, hayat daha iyi olmaya başlar, herşey yolunda gider, mutlusundur...vs.
Sonra birden, biri, bir şey çat diye girer hayatına, dengelerin bozulmaya başlar önce, inatla dengede kalmaya çalışırsın. Bir an gelir, artık çabalamanın boş olduğunu fark eder ve dengeleri yitirirsin. Hahhh işte orada dur, çünkü sen denge kurmaya çalışmaktan vazgeçtiğin anda, hayatına giren o şey, o kişi artık her ne ise, dan diye çıkar hayatından. Bir bakmışsın el sallıyor sana "bye bye".
E iyidik yaa, n'oluyor?, nereye? demeye fırsat bile kalmadan, öylece kalıverirsin ortada, dımdızlak, bombok.
Sonra da işte böyle içinde kalanlar içinde patlar, sen de anca iletilerine belki anlar diye "bazen, kelimeler yetmiyor" yazarsın.
Hayat ne garip hakikaten öyle kuşlar, vapurlar falan.*
*Buradan gençlik dönemimizin Gönül Adamı'na da selam çakmadan edemedim...
Huysuz pia tarafından gönderildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder