9 Ekim 2013 Çarşamba

Sen ne kadar yer kaplıyorsun bu hayatta?

Şu hayatta;

yüzünde tebessüme sebep olduğun,

                         aklına sebepsiz yere bir şiir düşürdüğün,

uykularına, rüyalarına, şiirlerine konu olduğun,

                         gözyaşlarından meshul olduğun (uzar gider bu liste aslında)

insan sayısı kadar yer kaplıyorsun aslında.

Çünkü esas o zaman yaşadığının farkına varıyorsun.

Gerisi hikaye. Ya da sen ancak o zaman hikayenin esas kahramanı oluyorsun. O zaman nefes almaya başlıyorsun.

Ve biliyorsun aslında, onlar senin gizli dayanakların. Görünmeyen ellerin, kolların.

Yani aslında demek istediğim şudur ki;






Huysuz tarafından gönderildi.

22 Ağustos 2013 Perşembe

Ali...


"Destan yazdılar" senin polislerin evet. Yetmedi her ettiğin şuursuz kelimeyi kendilerine vazife bilenler, ellerine sopalarını alıp, destan yazan abilerinin yanına koştu... Öyle bir destan ki, şu anda biraz vicdanı olup Ali için yas tutmayan, Ali için gözyaşı dökmeyen ev bilmiyorum ben. Böyle bir birlik beraberliği sağlamak her babayiğidin harcı değildir. O yüzden tebrik ederim seni.

Haa bak yeri gelmişken teşekkür de edeyim sana. Bir çoğumuzun hayatında turnusol kağıdı görevi de gördün. Hepimiz yolun geri kalanında kiminle nereye kadar gidebileceğimizi gördük sayende, birbirimizi yeniden keşfettik.

Biz şimdi yeni bir yoldayız ve yürüdüğümüz yoldan eminiz, biliyoruz ki düştüğümüzde tutacak dost eller var.

Üzgünüm dostum ama, iktidar olmak her zaman kazanmak demek değildir. Şimdi sen sıfırsın, biz biriz. Biz Aliyiz, biz umutla o geminin bir gün geleceğine inananlarız, biz Turgut Uyar'ın askerleri, Can Baba'nın çocuklarıyız.

O yüzden bugün Ali'ye, Medeni'ye, Abdullah'a, Ethem'e, Mehmet'e yaptıklarını unutmayacağız. O yüzden, 100 gün de geçse Berkin'in uyanacağı günü umutla bekleyeceğiz... Ne de olsa biz direnmesini iyi biliriz...

Ne demiş Turgut Baba: "Birlikte olduk mu elele aç kalsak ağlamayız biliyorum"



Huysuz tarafından gönderildi.

24 Mayıs 2013 Cuma

İstanbul...



İstanbul yalnızlaştırıyor diyorlar ya, yalan! İstanbul, sadece ne kadar yalnız olduğunu hatırlatıyor her gün sana. Her gün, bu hayatla tek başına mücadele etmen gerektiğini defalarca kere yüzüne vuruyor.

Tüm sırlarını, tüm sevinçlerini, tüm hayallerini, tüm aşklarını sadece kendi benliğinde yaşaman gerektiğini kazıyor aklına her gün.

İstanbul üvey anne aslında, sarıp sarmalamak yerine seni, atıyor hayatın kucağına, bir bakmışsın büyümüşsün hayatın şefkatli! kollarında...


Huysuz tarafından gönderildi.

4 Ocak 2013 Cuma

Yalnız Kuş

Tutup dileğimi neden köksüz ağaçlara adadım
Bende bir aşk var
Onu hep kırık yelkenlere bağladım

Senin gökyüzünde benim yerim yoktu...

http://www.youtube.com/watch?v=_N4mob-pbU8                             

Bir kere daha hatırladım...

Huysuz tarafından gönderildi.