Nasılda huzursuz bir gündü bugün. Oturduğum yere sığamadım resmen. İçimdekilerle yüzleşmek istememek, bekleyiş hali, eski sevgiliyi hatırlamak...nedense bugün bir anda yordu beni. Arkama bakmadan koşarak kaçıp gitmek istedi ruhum.
İş çıkışı yüzüme çarpan rüzgar biraz da olsa kendime getirse de, hala bir tarafım fazlasıyla huzursuz. Söyleyip isteyip söyleyemediklerim içimde biriktikçe birikiyor, birikiyor, birikiyor.
Yazının sonu var mı bilmiyorum. Genelde bu tip saçmaladığım yazıları da buraya koymuyorum, ama bunu nedense gönderesim var, sanki gönderirsem içimde kopan çığlığı birileri duyacak da yardım edecek gibi geliyor. Olmadı ruh halim düzelince silerim.
Yazının sonuna da Emrah Serbes'ten bir cümle ekleyeyim de tam olsun.
“Kadınlar bekliyorlar, güvenebilecekleri bir adam arıyorlar. Sonra da o adamın piçin biri olduğu ortaya çıkıyor. Ve böylece bir kere kırılması gereken kalpleri iki kere kırılıyor.”-Hisler Ansiklopedisi Madde 85
Huysuz pia tarafından gönderildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder