Beni Bu Güzel Havalar...

Uzun zamandır yazamıyorum, zira buraya devamlı karanlık şeyler yazmak istemiyorum. Aslında ne kadar çok şey var yazıp anlatmak istediğim. Arşivde biriktiriyorum, bir depresif anımda tekrar düzenler yayınlarım belki..


Neyse bunlar başka zamanın konuları. Bugün gündemim güzel havalarda bana musallat olan çalışmama isteği ve daha da öte versiyonu olan istifayı basıp gitme hayalleri. Bugün de öyle bir gün, karşımda deniz manzarası, ben plaza katına hapsolmuş, kulağımda Zaz'ın keyifli melodileri Bodrum hayalleri kurarak bunları yazıyorum. Şimdi hak mıdır reva mıdır bu? Halbuki şöyle en azından dışarıda olsam elimde fotoğraf makinem, ayağımda şıp şıp terliklerim, kulağımda yine müzik, dolaşsam gezsem doyasıya mesela ne güzel olurdu. Ya da Bodrumda bahçede gölge bir ağacın altında kitabımı okusam..


Bir de mesela bu havalarda beni esir alan bir balkonlu ev hayalim var. İzmirde büyümüş olma kaynaklı sanırım, balkonun yeri apayrı benim hayatımda. Balkon demek, hayat demek bir nevi, baharın yeniden doğuşu, sabahlara kadar sonu gelmez dost sohbetleri, komşularla aynı anda oturulan akşam yemekleri, sıkıntılı gecelerin can yoldaşı demek.. O yüzden havalar düzeldi mi ilk aklıma gelen keşke balkonlu bir evim olsa da, akşam üzeri serinliğinde çıkıp yıkasam taşlarını, sandalyeme oturup günün yorgunluğunu atıversem bir çırpıda düşüncesi oluyor...

Sözün özü, gün içinde, çalışma aralarında yazılan blog böyle bölük pörçük yazılıp, saçma sapan bitebiliyor.

Yazının mottosu "Beni bu güzel havalar mahvetti.-Orhan Veli"


Huysuz pia tarafından gönderildi.