Hoşça kal dememin üzerinden daha1 gün bile geçmeden yine yazıyorum. Yazıyorum,çünkü acım dinmiyor bir türlü. Sanki her şey seni unutmama karşıymış gibi davranıyor. Nasıl becereceğim senin içimdeki bu hayaletinden kurtulmayı hiçbir fikrim yok. Uyusam, uyusam, sonra bir an gözümü açtığımda seni hiç hatırlamasam.
Leyla ile Mecnun’da İsmail Abi, Şekerpare gittiğinde; "sanki, böyle, buram acıyo gibi haa...buram sanki...sanki buram çok acıyo gibi oldu şimdi...bu acı geçiyo mu?" diye çaresizce sormuştu ya hani..işte öyle acıyor, geçecek değil mi diye sormak istiyorum ama sorsam da anlayabilecek kimse yok ki. Olsa zaten her gün buraya yazmazdım diye düşünüyorum. Yazmak bir nebze de olsa, alıyor içimdeki zehri.
Bir de loopa aldığım bu şarkı var. Sözleri içinde bulunduğumuz duruma manidar bir şekilde cuk oturuyor. Ha gerçi, bu ara, 90lar türk filmleri misali, bana her şey seni hatırlatıyor zaten. Neyse işte, döndürüp döndürüp dinliyorum belki ağlarım diye, ama nasıl taşlaşmaya başladıysa yüreğim onu bile adam gibi beceremiyorum. Ya da öyle alakasız zamanlarda ve mekanlarda süzülüyor ki yaşlar, kendimi tutmak zorunda kalıyorum.
Şu yazıyı bitirecek cümle bile kuramayacak haldeyim Allah'ın cezası, seni suçlayamıyorum bile.
*İsmail abi büyüksün valla
Huysuz pia tarafından gönderildi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder