Ve fonda Zeki Müren

Deniz kenarında bir yerde otursam dingin denize karşı... Beyaz masa örtüleri çoktan kararmış, sandalyelerinin boyası denizin tuzundan aşınmış bir balıkçı lokantasında mesela. Ya da Üsküdar'da bir dostun balkonunda...

Masada kavun, peynir, rahmetli dedemin sevdiği türden köpoğlu mancası ve -birlikte bir türlü içemediğimiz- rakı eşlik etse bana (acı çekiyoruz diye rakıyı ziyan edecek değiliz, kimse kusura bakmasın). Ve fonda Zeki Müren...

Ve konuşsam hayalinle. Sorsam mesela ona; hiç olmadığın bir aşkta ben nasıl var sandım seni? Sen yoksan eğer, seviştiğim ten kimindi? Ben dediğim aslında kimdi?

Ve sonra sadece bakarak 'hiç olmayan' gözlerine, bir rakı masasına en büyük saygısızlığı yapsam, kalkıp ardıma bakmadan yola çıksam. Aklımda Birhan Keskin'in dizeleri*:

"Şimdi yalnızca can sıkıntısı
Her
yer:
gece yarısı"

*Ay-rı II/Birhan Keskin

Huysuz tarafından gönderildi.